ارزشیابی پروژه های آماده سازی معدنی از دیدگاه نظریه ی اختیارات حقیقی

سال­هاست که روش رایج در ارزشیابی اقتصادی پروژه­ها و از جمله پروژه­های معدنی، روش جدول جریان وجوه تنزیل شده (dcf) است. در این مقاله از روشی مبتنی بر نظریه­ی اختیارات حقیقی(ro)  در ارزشیابی پروژه های آماده سازی معدنی استفاده شده است. حدود سه دهه است که دیدگاهی جدید به نام اختیارات حقیقی وارد دنیای ارزیابی مالی پروژه­های سرمایه­گذاری شده است. مزیت­های این دیدگاه و یا نظریه نسبت به روش dcf، در نظر گرفتن اثر انعطاف­پذیری مدیریتی در ارزش پروژه و عدم استفاده از نرخ ریسک پروژه در تنزیل ارزش­های آتی است. این در حالی است که در پروژه­های دارای عدم قطعیت بالا مانند پروژه­های معدنی، انعطاف­پذیری مدیریتی نقش بسیار پر­رنگی در بالا بردن ارزش پروژه دارد که در روش dcf به سادگی از آن صرف نظر می­شود و  همچنین یکی از چالش­های روش dcf انتخاب نرخ ریسک مناسب در تنزیل ارزش­های آتی است. در این مقاله سعی شده است تا یکی از کاراترین روش­هایro در شرایط پیچیده، به نام روش مونت کارلوی حداقل مربعات (lsm) در ارزشیابی پروژه­های آماده سازی معدنی به کار رود. در میان روش­های ارزشیابی ro، روش lsm از معدود روش­هایی است که قادر است طرح­های واقع بینانه­ی معدنی را ارزشیابی کند. در این مقاله ضمن ارائه­ی یک الگوریتم ارزشیابی، معدن طلای لایهیر کشور استرالیا با استفاده از برنامه­ای که در محیط نرم افزار matlab کد­نویسی شده ارزشیابی شده است و نتایج نشان می­دهد که روش dcf در مقابل روش lsm حدود 44% ارزش این پروژه را کمتر تخمین می­زند.